De Engel van Boxmeer

Hallo mam, Nol , Haye, Gijs, vriendinnen, vrienden en familieleden van me. Gegroet fans van me. Dag criticasters van me. Vanuit de hemel ben ik bij jullie, zeker op deze feestdag, ruim vier jaar na mijn te vroege verhuizing naar Gods Walhalla. Het is hier zalig toeven. Bijna iedere dag zoeken Pim Fortuyn, André Hazes, Theo van Gogh, Prins Bernard en ik elkaar op om even bij te praten over onze ex planeet Aarde, in het bijzonder over Nederland. Via hemelse berichten die ons supersnel bereiken dankzij het weergaloze werk van Petrus en zijn staf lezen wij nog dagelijks wat voor moois, maar ook wat voor grote onzin over ons geschreven wordt. Relativeren kunnen wij inmiddels als geen ander. Lachen moet van God, het is uurlijkse kost. Toon Hermans is dan ook nooit ver weg.

Dat jullie allerlei beelden, vooral bronzen, voor ons neerzetten, doet ons stiekem toch veel deugd. Nederland, tot in mijn geliefde Boxmeer toe, wordt straks het dichtstbevolkte beeldenland ter wereld. Zelfs beroemde paarden weten jullie te vereeuwigen. En dat voor een land met gemiddeld genomen een heel nuchtere kijk op helden, die ook maar gewoon hun werk deden. Echte helden zijn zelden of nooit bekend!

Mam ik bewonder jou omdat jij alle orkanen doorstaat die vooral door de Inspectie voor de Volksgezondheid o.l.v. de heer Kingma zijn veroorzaakt. Ik hoop deze Bobo nog een keer te ontmoeten. Een leger van Engelen o.l.v. de pas gehemelde Poolse Paus zal hem dan warmpjes ontvangen. Misschien mag hij wel blijven. Ik ben de laatste om haatdragend te zijn. Christus is zorgvuldig bezig met zijn dossier. En God is zeer rechtvaardig in zijn eindoordeel. De toelatingsprocedure om in het hemelse te komen is gelukkig helder en duurt maar kort.

Mijn aardse leven duurde maar ruim 4,5 decennium. Ík heb geleefd zoals ik dat wilde. Ík was de regisseur van de film: “ Sylvia Millecam, de Engel van Boxmeer. “ Ik nam uiteindelijk alle beslissingen zelf, wel na raadpleging van allerlei medemensen, al dan niet van het alternatieve slag. Het waren mijn afwegingen bij moeilijke keuzes in mijn leven. Gebaseerd op mijn allerindividueelste rationele overwegingen gecombineerd met vooral immense, lavahete emotionele erupties. Ik was maar een eenvoudig meisje dat toevallig beroemd werd. Nog altijd denk ik vooral met grote vreugde terug aan programma’s als “ Knoop in je zakdoek “ met mijn lieve collega Marnix Kappers. Juist de geestelijk gehandicapte medemens is de eerlijkste en spontaanste mens ter wereld. Goudeerlijk in zijn emoties. Bij hen voelde ik mij volkomen op mijn gemak en vooral mijzelf. Liefde geven is nog mooier dan liefde ontvangen. Ik hoop dat jullie allemaal solidair blijven met de zwaksten in de samenleving. Dat is een kwestie van fatsoen en dient normaal te zijn in een beschaafd land als Nederland. Normen en waarden zullen wat mij betreft getoetst dienen te worden aan onze hemelse. Vooral Maria beijvert zich nog steeds om een betere wereld. Maar jullie zullen het toch vooral zelf moeten doen!

Ik blijf het gaaf gek vinden dat ik vanaf vandaag in brons vereeuwigd ben in Boxmeer.

Plaats waar mijn ouders Freek en Leny en ik neerstreken in 1968. Plaats waar ik mijn tumultvolle tienerjaren doorbracht. Pleisterplaats voor mijn jachtige leven in West-Nederland. Plaats waar ik vaak terugkeerde voor openingen e.d. zonder commerciële grondslag. Plaats om trots op te zijn. Plaats van mijn hart. Dé plaats van mijn lieve, sterke ma! Gijs, Haye en Nol. Van jullie heb ik gehouden. Van jullie heb ik veel geleerd. Jullie waren mijn tempels van liefde. Collega’s ga door met de kwalitatieve harten te veroveren van TV kijkend Nederland. Ik hou van jullie. Houdoe en bedankt!

Frans Fleuren, secretaris SBSM          Boxmeer, 11-09-2005